1. |
Πέρα από τη θάλασσα
04:09
|
|
||
|
Τον ήλιο είχες αγκαλιά
βασιλικό στο χέρι
και προς το μέρος της καρδιάς
κάτασπρο περιστέρι
Πέρα από τη θάλασσα, πέρα από τα δάση
βρήκα την αγάπη μου που την είχα χάσει
ξύπνησαν τα όνειρα, ξύπνησαν τα πάθη
έλαμψε σαν άνοιξη η δική σου αγάπη
Το Μάη είχες στα μαλλιά
γαρίφαλο στα χείλη
στα μάτια και στο μέτωπο
την ομορφιά του Απρίλη
Πέρα από τη θάλασσα, πέρα από τα δάση
βρήκα την αγάπη μου που την είχα χάσει
ξύπνησαν τα όνειρα, ξύπνησαν τα πάθη
έλαμψε σαν άνοιξη η δική σου αγάπη
|
||||
2. |
|
|||
|
Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι
στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα
ιδρώνει ο ήλιος τρέμει το νερό
στάχυα ψηλά λυγίζουνε τον μελαψό ουρανό
Πέρα μες στα χρυσά νταριά κοιμούνται αγοροκόριτσα
ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά
στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει
|
||||
3. |
Όχι δεν πρέπει
04:52
|
|
||
|
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
πριν απ' τη Δύση του ήλιου
στο δάσος με τις άδειες κονσέρβες
απέναντι στη Σαλαμίνα
στη Βηρυτό και στην Όστια
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
πριν απ' τη δύση του ήλιου
στην κάμαρα που παίζουν πρέφα
στην κάμαρα που παίζουν τάβλι
για ένα τσιγάρο οι χαμένοι
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
κι η μάνα μου κι η μάνα σου στα μαύρα
κι ο αδερφός στο υπόγειο
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
Όχι
δεν πρέπει
δεν πρέπει να συναντηθούμε
Το πλοίο έφυγε...
|
||||
4. |
Η Ρόζα η ναζιάρα
05:08
|
|
||
|
Η Ρόζα η ναζιάρα με τα σγουρά μαλλιά
στα θέατρα γυρίζει και ψάχνει για δουλειά
Φωτογραφίες δείχνει σαν σταρ του σινεμά
να παίζει Γενοβέφα ντυμένη στα λευκά
Στα θέατρα γυρίζει και ψάχνει για δουλειά
μα στην κακούργα Αθήνα δε βρίσκει πουθενά
Της πρότειναν να γίνει του Τσάκαλου καρφί
μα εκείνη λέει όχι με βροντερή φωνή
Ντυμένη Γενοβέφα τη βρήκαν το πρωί
με ρουζ μπογιαντισμένη σαν να 'ταν στη σκηνή
Φώτα
θεατές
μπράβοι στην πόρτα με τα χέρια στις τσέπες
φέτες
merde
θέατρο του παραλόγου
σκηνοθέτες, παραγωγοί, προαγωγοί και ταξιθέτες
μη μου πεις πως δεν καταλαβαίνεις, ανασαίνεις;
πέφτουνε μάσκες οξυγόνου
σε πέντε βγαίνεις
προλαβαίνεις να δεις αν τα μάτια σου φαίνονται κόκκινα
που 'ναι το μυαλό σου
εγώ θα σου πρότεινα
μα δεν ξέρω αν θ' αντέξεις
στην τρίτη σκηνή λογικά θα τα παίξεις
φώτα
θολώνουν οι αισθήσεις σου
όλες οι αναμνήσεις σου ταινία ενός δευτερολέπτου
η ζωή σου περνάει από μπροστά σου
«Στάσου στα πόδια σου…»
ακούγεται η φωνή της να σου λέει
τη βλέπεις στον καθρέφτη σου
ντυμένη στα λευκά
να σε κοιτάζει όλο νάζι
η τέλεια πόζα
γυρίζεις πίσω σου
κοιτάζεις γύρω μα δεν είναι πια εκεί
(the show must go on)
για μια στιγμή μου φάνηκε
πως είχα δει τη Ρόζα
|
||||
5. |
Γκρεμισμένα σπίτια
04:04
|
|
||
|
Γκρεμισμένα σπίτια
μέσα στο σκοτάδι
έτσι είν' η ζωή μας
μεσημέρι βράδυ
Στα ερείπια του κόσμου που χάνεται
θα φυτρώσουν λουλούδια παράξενα
θ' ανεβούν να αγκαλιάσουν τα κτίρια
και θα μπαίνουνε απ' τα παράθυρα
Στα ερείπια του κόσμου που χάνεται
τα σκυλιά θα ουρλιάξουν απόκοσμα
θα παγώσουνε λίμνες ολόκληρες
κι οι οθόνες θα σβήσουν απότομα
Θα χτυπάτε και θα καταστρέφετε
θα αντέχουμε θα ξαναχτίζουμε
όσο εσείς στα ρηχά θα μας σέρνετε
τόσο εμείς πιο βαθιά θ' αρμενίζουμε
Θα φυσάει ο βοριάς ασταμάτητα
θα παγώσουν ο Τίγρης κι ο Ευφράτης
της παλιάς μας αγάπης τα λάβαρα
θα ανεμίζουνε πέρα απ' τη θάλασσα
καρφωμένα στη γη που ανάψαμε
τη φωτιά μιας καινούριας αγάπης
Λέγκω μητέρα παράφορη
ποια παιδιά σου πουλάς και πληγώνεις;
τα παιδιά κάποιας νύμφης σου ανύμφευτης
τα παιδιά της μικρής Αντιγόνης
Ερχόμαστε απ' τον ορίζοντα…
|
||||
6. |
Χίλια μύρια κύματα
05:27
|
|
||
|
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ' αρμενάκια
που λοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά
Ώρες παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
στενεύουν οι κύκλοι του
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής, βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι ύστερα προς το Ζάλογγο την πάει για το χορό
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
|
||||
7. |
Μιλώ για τα παιδιά μου
04:28
|
|
||
|
Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω
έχω ένα χρόνο να τα δω και λιώνω
μου στέλνουν γράμματα και με ρωτάνε
τα τρένα που 'ναι στο σταθμό πού πάνε
Μιλώ για τα παιδιά μου και βουρκώνω
έχω δυο χρόνια να τα δω και λιώνω
μου στέλνουν γράμματα και με ρωτάνε
τα πλοία που 'ναι στο γιαλό πού πάνε
|
||||
8. |
Μαλαματένια λόγια
06:01
|
|
||
|
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
|
||||
9. |
Τη μέρα της Πεντηκοστής
04:29
|
|
||
|
Τη μέρα της Πεντηκοστής
τη νύχτα της γονατιστής
πάν' οι ψυχές και κάθονται
βουβές στα περιβόλια
Τρυπώνουν στις κρυφές γωνιές
μαζί με τις αράχνες
και μας κοιτούν αμίλητες
αόρατες και μόνες
Τη μέρα της Πεντηκοστής
τη νύχτα της γονατιστής
πάν' οι ψυχές και κρέμονται
στα ρούχα και στο φράχτη
Φωλιάζουν στο παλιό κρασί
και στο παλιό πιθάρι
γεμίζουν τις ραγισματιές
κι ανοίγουν τους φεγγίτες
|
||||
10. |
Τα λόγια και τα χρόνια
05:08
|
|
||
|
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
Με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά του δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον Άδη κι απ' τον κόσμο
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
|
||||
11. |
Μέρα με την ημέρα
02:22
|
|
||
|
Μέρα με την ημέρα σε χάνω
σε χάνω σαν τα πράγματα
τις παλιές φωτογραφίες σε χάνω
σε χάνω σε δρόμους γεμάτους λάσπη
που σε φώναζα μες στη βροχή και στον κόσμο
Μέρα με την ημέρα σε χάνω
σε χάνω σαν το όνειρο
σαν ρεμπέτικο τραγούδι σε χάνω
σε χάνω τις νύχτες που δε θυμάμαι
αν σε γνώρισα μια Κυριακή ή μια Πέμπτη
Μέρα με την ημέρα σε χάνω
σε χάνω σαν τον άνεμο
τα βαπόρια που βουλιάζουν σε χάνω
σε μέρη που δεν θυμάμαι
αν ξημέρωσα μες στη φωτιά ή στη στάχτη
|
||||
12. |
Γεννήθηκα
04:52
|
|
||
|
Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού
σβήνω κυλώντας στα νερά
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές του λιβανιού
πήρα το δρόμο της σποράς
Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι του σπαθιού
είχα τον ύπνο του λαγού
Αγνάντευα την πυρκαγιά της θυμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής
πήρα ταγάρι ζητιανιάς
Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς
το άλογο στο αλώνι να ψυχομαχεί
σβήνω κυλώντας στα νερά
|
||||
If you like Πέρα από τη Θάλασσα, you may also like:
Η Νέα Βαρβαρότητα / Δεσποινίς
by Παύλος Παυλίδης & B-Movies
supported by 12 fans who also own “Πέρα από τη Θάλασσα”
go to album
Age of Aquarius
by Villagers of Ioannina City
supported by 11 fans who also own “Πέρα από τη Θάλασσα”
Simply beautiful. Tear jerking, chilled but purposeful. Love this so much
go to album
Echo Dancing
by Alejandro Escovedo
The legendary Alejandro Escovedo returns with another country-rock scorcher.
go to album
The Whole Pulse
by Lightning Cult
In songs that swing from giant and anthemic to distortion-caked and widescreen, Lightning Cult conjure galaxies of sound.
go to album
In a rare break from a mad touring schedule, ETE pen expansive post rock tracks dedicated to three friends.
go to album
Απέναντι/Άφησα τον Φόβο Να Φύγει
by Παύλος Παυλίδης & B-Movies
supported by 11 fans who also own “Πέρα από τη Θάλασσα”
go to album
